Op weg naar Houston

Vrijdag 20 juni

Vanmorgen de koffers maar weer gesloten en in de auto gezet. Omdat het ontbijt gisteren tegenviel besluiten we onderweg maar ergens te ontbjiten/lunchen. Het wordt weer een lange reis: 356 mijl (572 km). Het gaat helemaal lang duren als we na een uur rijden in een bijna stilstaande file van 5 kwartier...

Om 17.00 uur is het 0.00 uur Nederlandse tijd en wij zingen het verjaardagslied voor Tessa. De eerste felicitaties komen binnen via Whatsapp en Facebook.

Maar dan komen we toch in ons hotelletje aan! Koffers naar de kamer en 5 minuten later vertrekken we weer... Op naar de shoppingmall. We hebben nog 2 uurtjes om er te shoppen en te eten. Om half 10 zijn we weer terug op onze kamer. Daar staat een heerlijk stuk taart voor Tessa klaar met een lieve kaart van het hotel voor haar verjaardag! Hoe lief!

New Orleans: Swamptour en French Quarter

Vrijdag 19 juni

Na het ontbijt (wat helaas erg tegen viel) gaan we met de auto naar het zuiden (half uurtje rijden) waar we de airboat van Airboat Adventures hebben geboekt voor een echte Swamptour. Oftewel, met zo’n 20 mensen zit je op een boot die scheurt door de wateren op zoek naar alligators. En die hebben we gevonden! We hebben er minstens 50 zien zwemmen en mochten er zelfs 1 vasthouden! Mooi begin van de dag in New Orleans. Echt heel gaaf.

De alligators zijn gek op marshmellows

Daarna parkeren we de auto weer bij het hotel en nemen we de streetcar (soort cablecar van San Fransisco) naar downtown. De chauffeur heeft er zin in: iedereen mag gratis mee. Mooi, die meevaller hebben we al te pakken.

We lopen door Bourbonstreet. En nu begrijpen we meteen waar iedereen het over heeft. Ongeveer alles wat God ons verboden heeft… Onze conservatieve Tess, voelt zich vreselijk ongemakkelijk en Larissa denkt dat ze de hele wereld aan kan… We nemen de Royalstreet, die meteen wat gemakkelijker aanvoelt. Daar nemen we een New Orleans bekend broodje Po Boy scrimp. Heerlijk.

Daarna lopen we verder door French Quarter richting Jackson Square, met zijn straatmuzikanten en mimespelers, naar French Market en langs de Mississippi terug.

We eten, op aanraden van gasten bij het restaurant van gisteravond, bij Grand Isle. Een visrestaurant waar het inderdaad heerlijk eten is. De dag vliegt voorbij.

Als we richting de Streetcar lopen, komt hij er al aan. We hebben geen idee waar de halte ergens is en de chauffeur geeft aan dat die een stukje verder is. We zetten het op een rennen. De streetcar rijdt naast ons en de passagiers moedigen ons aan door de open ramen. Als we bij de halte zijn en de streetcar instappen, krijgen we een luid applaus. Hilarisch! Moe, maar voldaan stappen we ons bedje in.

Graceland en naar New Orleans

Donderdag 18 juni

Op tijd opstaan en ontbijten. Druk programma voor de boeg! Om half 9 hebben we ontbeten en de spullen al naar de auto gebracht. We lopen naar Graceland, heerlijk zo’n hotel ernaast! Daar kopen we (natuurlijk met coupons) onze platinum kaartjes met airplanes.

Je gaat in een busje zitten met iedereen een eigen iPad. De bus rijdt naar het huis van Elvis en met je iPad kun je alles beluisteren, filmpjes en foto’s bekijken. Ideaal. Daarna nog de vliegtuigen van Elvis bekijken, waarvan 1 een eigen slaapkamer, badkamer en 4 chillruimtes heeft… Daarna nog in zijn garage z’n auto’s bekijken. De meiden, die Elvis eigenlijk helemaal niet kennen, vinden het ook geweldig en weten nu alles van hem: oa. dat hij een tweelingbroer had! En we hebben zelfs zijn graf op Graceland bezocht.

Daarna in de auto voor de 389 mijl naar New Orleans. Onderweg even gestopt voor een late lunch. Maar ook deze reis viel reuze mee. Rijden in Amerika valt erg mee. Iedereen zijn eigen baan en je komt er wel. Het enige wat het niet zo leuk maakt is de rotzooi op de weg, stenen, een balk en heel veel kapotte autobanden. Zelfs 2 dode honden langs de snelweg zijn we al tegen gekomen...

We komen aan in ons schattige hotelletje en gaan op zoek naar een leuk restaurant op loopafstand. Die is makkelijk te vinden. De muziek klinkt aan alle kanten, er loopt iemand random met een saxofoon over straat, restaurants hebben hun eigen muzikanten of de muziek komt uit de auto’s. Heerlijk!

Memphis

Woensdag 17 juni

Na het ontbijt pakken we onze spullen en tegen 10 uur vertrekken we richting Memphis. De reis van 221 mijl valt erg mee en na een stop bij een fastfood restaurant komen we bij ons hotel Days inn Graceland aan.

De receptie van het hotel...

Het eerste wat we doen is het zwembad induiken! Heerlijk. Het zwembad is sowieso erg leuk: in de vorm van een gitaar.

Daarna gelijk maar richting het centrum, want om half 5 willen we bij het Peabody hotel zijn. Daar wonen namelijk eenden die elke dag om half 11 van het dak van het hotel via de lift naar de fontein lopen en om 5 uur gaan ze weer terug. Het is een hele happening, met een piccolo als hoofd eendenoptocht.

Daarna gaan we, op aanraden van vrienden van Rodney, naar restaurant Rendezvouz. Dit is op loopafstand en staat bekend om z'n spareribs. Meer keus dan spareribs hebben ze dus niet, maar we hebben er inderdaad heerlijk gegeten.

Weer even terug naar het Peabody hotel, waar we met de lift naar boven gaan om op het dak het Duckpalace te bekijken. Daar vinden we ook nog een hele mooie ruimte met een vleugel die Tessa natuurlijk nog even moet testen.

We lopen verder naar Bealestreet. Daar gebeurt het allemaal in Memphis. Veel café's en souvernirwinkeltjes. Heerlijke muziek.

We duiken nog even een kroeg in, waar we als VIPs uit The Netherlands worden behandeld. Grappig. Deze avond was er een motoravond. Dit houdt in dat de hele straat vol stond met motoren. Er wordt overal veel gesproken over Bealestreet, niet altijd heel positief. Er was politie aanwezig, maar die kwam heel vriendelijk over. De sfeer is goed en wij, drie dames alleen, hebben genoten,

Sightseeing in Nashville

Dinsdag 16 juni

Na het rustige dagje van gisteren gaan we er vandaag maar eens tegenaan. We beginnen om 11 uur met de Nashtrash tour. Een sightseeing tour van 2 zussen die echt hylarisch zijn. Met veel humor en gezang vertellen ze van alles over Nashville. De tour moet je ruim van te voren boeken, maar is echt de moeite waard.

Het vertrek en aankomstpunt is bij de Farmersmarket, hier gaan we naar de tour ook maar meteen lekker lunchen.

Daarna door naar Country Musica Hall of Fame. Hier doen we een audiotour, waarbij natuurlijk alles over de geschiedernis van de countrymuziek horen en zien. Het eindigt bij een interactief gedeelte van het museum waar de dames helemaal los gaan. Mooi museum, beslist de moeite waard.

Auto in museum van een countryartiest, vol met zilveren munten en pistolen belegd

Daarna gaan we een hapje eten in Opry Mills, een shoppingmall naar het Grand Ole Opry. Grand Ole Opry is een heel mooi theater waar country artiesten optreden. Het is een echte eer om hier te mogen optreden en dat laten de artiesten ook echt merken.

We zien zo'n 7 artiesten, waarvan er 1 voor het eerst en 1 voor de 2e keer daar op het podium staan. Dit is ook allemaal weer te zien bij de televisieserie Nashville.Hiervoor hebben we ruim van te voren kaartjes besteld en daar zijn we erg blij mee. Echt goede muziek en weer een heerlijke avond gehad.

Chillen in Nashville

Maandag 15 juni

Vandaag een dagje rustig aan. Eerst uitslapen, nog op het laatste moment een ontbijtje kunnen scoren, dat door de dames heerlijk op bed werd genuttigd, daarna nog wat aanrommelen op de kamer en toen vertrokken naar de shoppingmall.

Daarna richting Bluebird café. Bluebird café is o.a. bekend van de televisieserie Nashville, Elke maandag is daar een gratis open Mic. Mensen kunnen zich van te voren aanmelden om een zelf geschreven lied ten gehore te brengen. Het is een klein café en iedere artiest (zo'n 20 mogen er komen spelen) mag ook nog een gast meenemen. Oftewel: je moet er op tijd bij zijn en dat waren wij niet... De deuren zouden om 17.30 uur open gaan en wij stonden om 16.30 uur in de hitte te wachten in de rij. Om 18. 00 uur werd het duidelijk dat wij er niet in konden. Dan maar even ergens gaan eten en dan gaan voor de 2e ronde.

Om 19.15 uur stonden wij weer in de rij, Dit maal voor een bluesband Mike Henderson band genaamd. Om 20.30 uur gingen de deuren open en konden wij ook naar binnen. Entree was nu $ 12.

Zo grappig om in een ruimte te zitten die je kent van een televisieserie. De artiesten waren wat oudere mannen, maar ze konden er echt wat van! We hebben een mooie avond gehad.

Larissa en Nashville

Zondag 14 juni

Na een licht ontbijt op het vliegveld vertrok om 8.05 uur onze vlucht naar Nashville. De 2 uur durende vlucht verliep probleemloos. Nu op zoek naar Larissa en onze koffers. We kwamen beide bij de bagageband tegen. Na elf maanden elkaar niet gezien te hebben vlogen de zussen elkaar in de armen. Zooo schattig. Eerst even bijkletsen, dan de koffers halen en dan de auto halen. Ook hier kregen we weer een upgrade en dat was maar goed ook. We hadden met z'n drieën toch best veel bagage.

Op naar ons hotel, in de buitenwijk van Nashville, ook al was het pas 10 uur. We kregen onze kamer al en dropten onze spullen om vervolgens naar Nashville te gaan voor het jaarlijkse grote CMA festival. Overal bandjes die heerlijke countrymuziek spelen. Behalve het grote stadion waar alle bekenden spelen is alles gratis. Het stadion is al een jaar geleden volledig uitverkocht. Maar voor ons geen probleem, wij genieten ook wel van de rest.

Er zijn heel veel sponsors aanwezig, waar je allemaal t-shirts, petjes, knuffels, zonnebrillen, enz kunt winnen door een spelletje te doen of bv karaoke te zingen. Je begrijpt dat de Willemsen meiden deze uitdaging regelmatig aangaan.

Het is erg heet, zo'n 35 graden. We krijgen ook gratis waaiers aangeboden waar we dankbaar gebruik van maken. Ter afsluiting een heerlijk diner in een Mexicaans restaurant Chuy's. Tegen 23 uur zoeken we ons hotel op.

Taylor Swift

Vrijdag 13 juni

Vanmorgen eerst afscheid genomen van Jackson en daarna door Lura en Rodney naar het vliegveld gebracht. Het inchecken van de koffers was geen probleem (Tessa had natuurlijk nog niet alles meegenomen omdat we hier over 14 dagen weer terugkomen). En we hadden zo ons vliegtuig gevonden en vlogen in 2 uurtjes naar Houston. Daar werd het even spannend. We hadden officieel 55 minuten overstaptijd, maar aangezien je al een half uur vantevoren gaat boarden en het vliegtuig natuurlijk ook moest taxiën, moesten we rennen naar de goede gate. We konden gelijk doorlopen. Gelukkig hoefden we niet eerst de koffers op te halen.

Hierna vlogen we door naar Philadelphia. Deze vlucht duurde 3,5 uur. Ook deze verliep zonder enige problemen. Maar daar aangekomen hadden we wel een probleem. We waren hier alleen voor een concert en hadden twee grote koffers en 2 kleine koffers. Beetje raar. Wij vroegen bij de kofferafhandeling van Southwest (hiermee vlogen we weer naar onze volgende bestemming) of er lockers waren. Nee, dat hadden we zelf natuurlijk door te googlen al ontdekt, maar zij zeiden: zet ze terug op de band en laat ze hier. Dan zetten wij ze hier straks bij gevonden voorwerpen. Oh, eh.... oké. Zo gezegd, zo gedaan. Koffers weer terug geplaatst op de bagageband en op zoek een taxi. De taxichauffeur bracht ons (klagend omdat onze bestemming maar 5 km verder lag en hij in de file zou komen) naar het grote stadion. 50.000 andere Taylor Swift fans liepen er rond, dus je kan wel zeggen dat het best druk was. Onze kleine koffers moesten we daar (gratis) opbergen en we zochten onze plek op. Ergens bovenin het grote stadion. Best ver weg, maar daardoor wel weer een mooi overzicht. We hadden 2 voorprogramma's, geen idee meer hoe deze heren heten, maar waren wel leuk.

Daarna begon het gegil en gekrijs want daar kwam Taylor zelf. Ik moet eerlijk toegeven: ze is toch wel erg goed. Ze kwam ook heel lief over en maakte echt contact met het publiek. Ik kan begrijpen dat ze veel invloed heeft op veel mensen (ook gekozenals meest invloedrijkste vrouw in het Amerikanse Fortune.) Bij het begin van het concert kregen we allemaal een armband. Hier zaten lichtjes in. Iemand kon deze lichtjes sturen en daardoor stond het hele stadion in de kleur wit, rood, blauw of combinaties. Een erg leuk effect. Taylor had alle tijd en het concert duurde tot half 12.

Daarna met een taxi terug naar het vliegveld, waar we een goed stoel zochten om de nacht op door te brengen...

Daarna een